De uitspraak “de klant heeft altijd gelijk” geldt voor veel professionele diensten. Vertalingen zijn geen uitzondering op deze regel Het gebruik van accenttekens bij vertalingen illustreert dat probleem perfect. De professionals die teksten vertalen van het Spaans naar een andere taal of vice versa lopen vaak aan tegen het gebruik van de tilde bij eigennamen en plaatsnamen. Hier bestaat geen duidelijke regel voor Dat gezegd hebbende, stelt de Spaanse traditie dat, in het geval van plaatsnamen, de schrijfwijze aangepast wordt aan de Spaans, mits dit op een niet al te ingrijpende manier kan.
De tildes en de vertaling naar het Engels en naar het Frans van eigennamen en vice versa
Het kan zijn dat je kennisgenomen hebt van de ongeschreven regel dat buitenlandse eigennamen en plaatsnamen aangepast worden aan het Spaans. Pekín, París o Nueva York zijn hiervan de bekendste voorbeelden, maar er zijn er nog veel meer. De aanpassing beperkt zich soms alleen tot het toevoegen van de tilde, al is dit niet altijd het geval. Er zijn anderen gevallen waarin de Real Academia Española zowel het gebruik van de schrijfwijze met als zonder accent toestaat. Voorbeelden daarvan vinden we in plaatsnamen zoals Míchigan en Michigan, Mánchester en Manchester, of Indianapolis en Indianápolis. Er zijn echter ook plaatsnamen die een accent zouden kunnen krijgen, maar waarbij dat niet gebeurt in het Spaans. Dat gebeurt bij veel plaatsnamen, een aantal daarvan zijn Washington, Vermont en Minneapolis. Er bestaat ook een arbitraire regel die de professionele vertalers toe moeten passen van tijd tot tijd. In veel gevallen dienen zij de instructies van de betreffende klant te volgen. Maar, wat gebeurt er met de eigennamen van personen? In het geval van deze namen stelt de 2010-editie van de Ortografía de la Lengua Española (Spaanse equivalent van de taalunie) dat buitenlandse eigennamen van personen in het Spaans geschreven worden. Al wordt hun originele schrijfwijze gerespecteerd, inclusief de aanwezigheid of afwezigheid van tildes.
Vertalen van het Spaans naar het Frans
Misschien heb je ooit al eens in een communicatiemedium gezien dat de naam van de Duitse leidster Angela Merkel geaccentueerd was. Hier gaat het om incorrect gebruik van buitenlandse eigennamen in de Spaanse taal. Als een professional bijvoorbeeld van het Spaans naar het Frans vertaalt worden tildes behorende bij eigennamen overgenomen in het Frans. Maar in sommige gevallen, zoals bij beëdigde vertalingen van officiële documenten, kan de klant de beëdigd vertaler vragen om de schrijfwijze zonder tilde toe te passen, ook al zou deze wel gebruikt moeten worden. Volgens R. A. E., dienen de Spaanse voornamen en achternamen orografische normen te respecteren. Maar zij stellen dat er één uitzondering is: als de eigennaam van een persoon al vanaf diens geboorde zonder tilde geschreven wordt, wordt deze schrijfwijze gerespecteerd. Hetzelfde geldt voor rechtspersonen of instanties die ingeschreven staan in overheidsregisters. Zoals je ziet is er een belangrijk probleem met betrekking tot het gebruik van accenten in vertalingen, en zelfs met betrekking tot vertalingen van eigennamen naar het Engels en het Frans. Om klachten te voorkomen dient de vertaler de instructies van de klant op te volgen. En in de andere gevallen is het aan te raden om de aangeboden richtlijnen te volgen. Laat je vertalingen niet maken door vertaalmachines. Neem contact met ons op en we vertellen je graag meer.
